FAQ

Gdy codzienne trudności i problemy,  stają się  przytłaczające, długotrwałe lub wręcz niemożliwie dla nas do poradzenia sobie samodzielnie.
Gdy dostrzegamy, że ciągle (nie wiedząc czemu) powtarzamy te same, destruktywne dla nas i naszych bliskich wzory myślenia i zachowania.

Psychoterapia opiera się na relacji i jest dialogiem, który pomaga zrozumieć problemy oraz odkryć mechanizmy psychologiczne leżące u ich źródeł. 

Pozwala dostrzec prawdziwe źródło problemów.
Wspiera w radzeniu sobie z trudnościami i problemami.
Umożliwia spojrzenie na nie z nowej perspektywy

Psychoterapia dziecka dostosowywana jest do  trudności dziecka zajmując się jego indywidualnymi potrzebami. Psychoterapia dzieci najczęściej odbywa się w  formie swobodnej zabawy (rysowanie, układanie, lepienie, zabawa wybranymi przedmiotami, nadawanie ról itp.)

Diagnoza psychologiczna dziecka jest  analizą różnych mechanizmów psychologicznych i czynników środowiskowych mogących przyczyniać się do powstania i utrzymywania się trudności w funkcjonowaniu dziecka. Diagnoza pomaga w zrozumieniu tego co się dzieje oraz wskazać sposób pomocy.

Psychoterapia młodzieży dostosowana do indywidualnej sytuacji, pozwala na to, aby w bezpiecznej relacji między terapeutą a młodą osobą nastąpiła zmiana jej spojrzenia na trudności i możliwości ich rozwiązania, odnalezienie siebie jako osoby, rozpoznanie czym jest bunt nastolatka

Każda relacja czasem przezywa trudności związane z presją i rutyną dnia codziennego – jest to normalne i częste,  jednakże najgorsza jest bezczynność i dopuszczenie aby,  w efekcie, doszło do silnego zmęczenia relacją, a tym bardziej do depresji, zdesperowania, poczucia niższości jednej ze stron czy do utraty nadziei w szczęście i miłość.

Gdy dziecko przeżywa trudności najczęściej komunikuje je poprzez swoje zachowanie i reakcje emocjonalne, które często są niełatwe do zrozumienia przez innych. Pomocą w takiej sytuacji jest badanie stylu przywiązania dziecka. Styl przywiązania uwidacznia się intensywnie przede wszystkim w sytuacjach zagrożenia (dla dziecka zagrażające mogą być wszelkie sytuacje, które ono postrzega jako zaburzające jego poczucie bezpieczeństwa).

Na przestrzeni wielu lat rozwinięto wiele metod, które służą do badania stylu przywiązania. Między innymi takim narzędziem jest SSAP autorstwa J. Hodges, S. Hillman i M. Steele (2007). Badanie wykorzystuje zabawę, podczas której dzieci w naturalny sposób ukazują swoje myśli i emocje.